॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં

॥ વચનામૃત ॥

ગઢડા પ્રથમ-૨૭: ભગવાન અખંડ નિવાસ કરી રહે તેવી સમજણનું

નિરૂપણ

તા. ૧૯૭૭/૭/૨૯, લંડન. પ્રાતઃપૂજા બાદ બેપ્ટિસ્ટ ચર્ચમાં વચનામૃત ગઢડા પ્રથમ ૨૭ના આધારે સ્વામીશ્રીએ કહ્યું કે, “ગુણાતીત પુરુષ હોય તેને અપમાન અડે નહીં. માન મળે તો ઊભરો ચડે નહીં. સહન કરવું એ મોટી સામર્થી છે. બીજી સામ્રથી મોટાપુરુષ વાપરતા નથી. કદાચ હજારો લોકો વિરોધ કરે, પણ મોટું મન રાખી સહન કરે. વિરોધ કરનાર આંખ કાઢે તો પણ દયા રાખે છે. ઘડી-ઘડીમાં તપે કે નરમ થાય તેમાં મોટપ નથી. અતિશય મોટા એટલે સાક્ષાત્ સ્વરૂપ. પાપીનો પણ ઉદ્ધાર કરવો છે, બધાનું સારું કરવું છે, એટલે સહન કરે છે.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૩/૩૭૨]

July 29, 1977, London. After morning puja, Swamishri spoke on Vachanamrut Gadhada I-27 in the Baptist church, “Insults do not touch the Gunatit Purush. He does not inflate when receiving honors. To tolerate is a great achievement. The Mota Purush does not utilize other types of greatness. Even if thousands oppose him, he tolerates it all with a forgiving mind. Even if the antagonists come to their face with anger, he sees them with compassion. Greatness is not becoming angry often and then calming down. The extremely great are the manifest form of God. He wants to uplift even the sinners and wants to better everyone; therefore, he tolerates.”

[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: 3/372]

નિરૂપણ

અર્બુદાચલના આંગણે તા. ૫/૬/૧૯૮૧ના દિવસે પ્રમુખસ્વામી મહારાજનો ૩૧મો પ્રમુખવરણી દિન આવી પહોંચતાં સૌનાં મનની ઋતુ સાવ જ બદલાઈ ગઈ. પ્રત્યેક સંતને હાથવગાં સાધનોથી આ અવસરને ઊજવવાના કોડ જાગી જતાં કો’ક સવારના પહોરમાં બગીચાઓ અને પહાડો પરથી પુષ્પો લઈ આવ્યા, તો કો’કે ચંદન ઘસીને તૈયાર કરી દીધું.

આનંદ-ઉલ્લાસના આ વાતાવરણની અસર તળે સવારની પ્રથમ સભા ‘ગોલ્ડન હાઉસ’ના હૉલમાં યોજાઈ. આ પ્રસંગે પ્રમુખસ્વામી મહારાજે વચનામૃત ગઢડા પ્રથમ ૨૭ સમજાવતાં કહ્યું:

“આજ્ઞા પ્રમાણે જીવન થાય તો ‘મળ્યા’ સાચા. જે કંઈ થાય છે તે ભગવાનની ઇચ્છાથી થાય છે તેમ સમજવું. કંઈ ખોટું થતું હોય તો સુધારવા પ્રયત્ન કરવો, પણ જો ન થાય તો ભગવાન કે સંત ઉપર ધોખો ન કરવો. પદાર્થનો સંગ્રહ ન કરવો. ચંદ્રલોક પર એક કિલો લઈ જવું હોય તો એક મિલિયન ડૉલરનો ખર્ચ વધુ થાય. ત્યારે આપણે તો અક્ષરધામમાં જવું છે. માટે વધુ પદાર્થો સંઘરવા નહીં. જે સગવડ હોય તેનાથી કામ લેવું. ન મળે તો તેનો વિચાર ન કરવો. તાલમેલ કરવામાં આધ્યાત્મિક વિકાસ ન થાય. ગૃહસ્થે પણ સારું ઘર મળ્યું હોય તો બંગલાની ઇચ્છા ન કરવી. મળે તેટલાથી શાંતિ માનવી.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૪/૪૦૫]

At Mount Abu, on June 5, 1981, the arrival of the anniversary of Pramukh Swami Maharaj’s appointment as president of BAPS caused excitement in everyone’s mind. All of the sadhus were eager to celebrate this day with whatever they can find within hand’s reach. Some gathered flowers from gardens and cliffs and some prepared chandan.

An assembly was organized in the Golden House hall in the morning. The environment was cheerful. During this time, Pramukh Swami Maharaj explained Vachanamrut Gadhada I-27:

“If one’s life is lived according to [God’s] commands, then one has truly ‘found’ God. One should believe that whatever happens is according to God’s will. If something wrong is happening, one should try to correct it; but if that does not happen, one should not hold a grudge against God and the Sant. One should not gather materialistic objects. If one wants to take one kilogram of stuff to the moon, then the cost is one million dollars. But we want to go to Akshardham, so one should not gather materialistic objects. Make do with what one has. Do not think about what one does not have. By indulging in materialistic pleasures, one does not progress. If a householder has a nice house, they should not desire a mansion. Be content with what one has.”

[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 4/405]